Eindjaar 2021 – tussen de feesten door – wordt gedomineerd door snotneus en niesbuien… gelukkig géén corona bewijst een test. Ik kom er met gehavende neus en lippen vanaf; lang geleden dat ik nog zo’n felle herpes had. Het teken van te veel prikkels, stress en oververmoeidheid. Het zal velen bekend in de oren klinken, wie gaat er in deze bijzondere tijd niet gebukt onder het teveel aan vragen en noden? Buitenlucht en ontspanning – een driedaagse met Olivier en Zoë in de Ardennen – brengt soelaas. Alleen zie ik er niet uit als ik terug aan het werk ga, maar leve het mondmasker dat alles verhult. Omdenken heet dat.
Ik lees het volgende : Zonder problemen geen omdenken. Vaak ervaar je bij een probleem een tegenstelling tussen wat-zou-moeten-zijn (of wat je zou willen) en wat-is. Als je kan switchen van ja-maar (het is niet wat het zou móeten zijn en dat is een probleem) naar ja-en (het is, wat het is); zie je nieuwe mogelijkheden.
Ook tijdens mijn Camino mocht ik de kracht van omdenken ervaren. Een voor mij prachtig voorbeeld is mijn konijnenfobie (een waar probleem) met als grote vraag: hoe ga ik reageren bij confrontatie? En zo gebeurde op een ochtend, langs het pad springen drie konijnen de maïs in. De opties voor mij: omdraaien en mijn Camino stoppen of doorgaan. De gedachte – die ik hardop uitspreek – ‘het zij zo’ redt me. Ik stap verder en kan mijn fobie bij wijze van spreken omarmen, aanwezig maar niet alles bepalend. Verdere ontmoetingen met de langoren lopen allemaal goed af. Chip’s bunny-alarm helpt ook…
Het werkt wel degelijk, dat omdenken. Bij het vergeten van mijn wandelstokken keer ik blij terug, ik kan het geweldige echtpaar Krotoff nog even zien, de extra kilometers wegen nauwelijks. Mijn wandelgids van de tocht in Frankrijk blijft liggen in een albergue, wellicht heeft een andere pelgrim er baat bij. En het afscheid van Lola en Benoit blijkt het begin van iets nieuws. Een portret van ons gedrieën met de woorden ‘je hoort nu bij de familie, en dat gaat nooit over’, is de voorbode van een weerzien. En inderdaad, we houden contact, alleen Corona steekt stokken in de wielen. Maar dat gaan we ook wel even omdenken…
